Een korte update!!

Dag allen,

Het is een tijdje stil geweest hier... in de tussentijd heb ik de nodige documenten klaar gemaakt en naar Turkije verstuurd (aangetekend). Dit heeft zo'n 4 tot 5 weken geduurd totdat ze in Turkije arriveerde, terwijl het er met 8 tot 10 dagen had moeten zijn. Dat heeft dus ontzettend veel tijd gekost.

Vervolgens natuurlijk een drukke periode gehad met oud en nieuw, dan liggen de meeste bedrijven even stil. Vorige week kreeg ik het contract en nog een aantal andere papieren binnen vanuit Turkije, eindelijk! Dus kon ik afgelopen week naar het consulaat om mijn werkvergunning aan te gaan vragen.

Ik had recentelijk wat mail contact gehad met het consulaat in Deventer omdat ik nog wat vragen had omtrent de werkvergunning. Ik kreeg netjes antwoord op mijn mail. Dus afgelopen woensdag stapte ik vroeg in de auto zodat ik om 9u bij het consulaat in Deventer zou zijn om de aanvraag in te dienen.

Vervolgens kreeg ik daar doodleuk te horen dat ik hiervoor naar het consulaat in Rotterdam moest. De consulaten zijn maar tot 12 uur open en het was intussen al kwart over 9. Ik (en mijn moeder) zijn snel naar de auto gegaan en met 140 over de snelweg (ik zie de boetes wel verschijnen) naar Rotterdam gereden. Daar kwamen we om 11 uur aan.

Toen we binnenkwamen en ons gemeld hadden kwamen we in een gigantische wachtruimte die STAMPVOL zat... ik dacht bij mezelf : 'hier zit ik de komende 2 uur nog wel'. Maar na nog geen 5 minuten werden wij al opgepiept, schijnbaar moest de rest allemaal iets anders doen en was het bij onze balie dus niet druk. Na een kwartier stonden we weer buiten!

Ik heb de aanvraagprocedure voor een werkvergunning nu in werking gezet, mijn werkgever heeft deze week hetzelfde in Turkije gedaan. Binnen nu en 2 maanden hoor ik dan of ik de werkvergunning ook krijg... het kan altijd nog afgewezen worden.

En dan zal het allemaal snel gaan als de vergunning er is, dan kan mijn werkgever de vlucht boeken en is het bye bye Nederland!

Je droom verwezenlijken (deel 3)

Even een korte update met betrekking tot de vorderingen.

Ik heb de nodige documenten laten vertalen door een beëdigd vertaler Nederlands - Turks. Omdat Turkije aangesloten is bij het Apostilleverdrag hoef ik niet helemaal naar het consulaat om de documenten te laten stempelen. Dat scheelt een hoop anders moest ik namelijk ook nog naar het ministerie van Buitenlandse zaken.

Ik heb afgelopen week contact gezocht met de IB groep (DUO) voor de legalisatie van mijn diploma. Volgende week kan ik bij hun langs en krijg ik een gelegaliseerd diploma mee terug, vervolgens moet ik naar de rechtbank omdat zij ook de apostille stempels op mijn documenten kunnen zetten. Met zo'n stempel zijn mijn documenten ook geldig in het buitenland. Eind volgende week kan ik de documenten dus richting Turkije gaan sturen.

Spannend!!

Je droom verwezenlijken (deel 2)

In mijn vorige bericht kun je lezen wat mijn droom is en dat ik deze aankomend jaar wil gaan verwezenlijken. Ik heb enige tijd geleden een hotel benadert en ik kreeg positieve respons van hun. Alles gaat daar natuurlijk wel op een Turks tempo, dus duurt het soms wat lang voordat ik weer een reactie krijg.

Afgelopen week heeft het desbetreffende hotel aangegeven een werkvisum voor me aan te willen vragen. De meeste Europeanen werken gewoon zwart in Turkije, dit heeft zo zijn voor en nadelen. Het grootste nadeel is dat als er controle is in het hotel jij je op je kamer moet verstoppen omdat je werkt op je toeristenvisum en dat is niet toegestaan. Tevens moet je met een toeristenvisum eens in de 3 maanden terug naar Europa om je visum te verlengen. Met een werkvisum (werkvergunning) werk je legaal en kun je een tijdelijke verblijfsvergunning aanvragen.

De meeste hotels doen dit niet omdat het geld kost en het een hoop tijd en administratieve rompslomp met zich mee brengt. Ik weet echter dat er vorig jaar veel controles zijn geweest in het hotel waar ik was en aangezien we nu nog ruim de tijd hebben is het verstandig van het hotel dat ze een werkvisum aan gaan vragen. Natuurlijk ook voor mij een pluspunt dat ik gewoon rond kan lopen en niet mezelf hoef te verantwoorden tegen de politie als ik die op straat tegenkom.

Het aanvragen van een werkvisum (vergunning) is niet zo 1,2,3 gedaan. Mijn toekomstige baas gaat het visum aanvragen vanuit Turkije zodat de kosten voor hem zijn. Ik moet nu een aantal documenten (diploma, bewijs van goed gedrag laatste werkgever, e.d.) laten vertalen naar het Turks en laten ondertekenen door het Turkse consulaat in NL. En aangezien hun werktijden van 8:30 tot 12:00 zijn, zal dit nog wel even gaan duren! Een visum aanvraag moet je minimaal 2 maanden voor vertrek doen omdat de procedure zelf nog zo'n 90 dagen in beslag neemt. Met een beetje geluk kan ik dan rond maart/april beginnen.

Natuurlijk hou ik er rekening mee dat het ook niet door kan gaan, ik weet hoe dat gaat bij die hotels. Je bent er pas helemaal zeker van als je een ticket hebt gekregen. Mocht het onverwachts niet doorgaan heb ik nog een aantal hotels achter de hand waar ik dan graag zou werken, alleen dan wordt het waarschijnlijk toch zwart werken.

Je droom verwezenlijken (deel 1)

Sinds mijn 14e heb ik een grote droom. Deze droom heb ik tot op heden niet vervult. Een droom waarmaken is namelijk niet altijd makkelijk. Vooral niet als het een grote stap in je huidige leven betreft. Anderzijds zeg ik altijd:
'Je kunt beter spijt hebben van de dingen die je wel hebt gedaan dan die je niet hebt gedaan.'

Ik heb altijd alles op alles gezet voor een goedecarrièrein Nederland. Ik heb 1,5 jaar geleden mijn HBO opleiding afgerond. Tijdens, en tevens na, deze opleiding heb ik zoveel mogelijk geïnvesteerd in mijn toekomst. Zoveel mogelijk werk aangepakt en een echte hands-on mentaliteit gehad. Ik heb dit altijd met ontzettend veel plezier gedaan, begrijp mij niet verkeerd. Maar als je na 1,5 jaar na je afstuderen nog steeds niet een fulltime baan hebt waar je op hoopt, ga je toch kijken naar andere mogelijkheden.

Ik heb mezelf het laatste jaar heel veel vragen gesteld. In welke branche zou ik anders graag willen werken? Moet ik verder gaan studeren? Waar sta ik over 10 jaar als ik maar blijf wachten op die ene baan? Enzovoorts. Maar op elke vraag die ik mezelf stelde, kon ik alleen maar denken; 'Ik wil naar Turkije.'

Sinds mijn 14e roep ik al dat ik wil gaan werken in de animatie in Turkije. Tot op heden heb ik dit niet gedaan omdat een lange tijd naar het buitenland gaan ook een negatief effect op jecarrièrehier kan hebben. Daarnaast wilde ik altijd mijn omgeving tevreden houden... mensen kijken me altijd scheef aan als ik ze vertel dat ik in Turkije wil werken. Veel mensen hebben een negatief beeld van Turkije (helaas), zo krijg ik ook altijd de vreemdste reacties als ik vertel dat ik een cursus Turks doe. Mensen vragen mij altijd: 'Wat heb jij toch met dat land?' Een vraag die ik niet kan beantwoorden, het zit in me.Het is moeilijk je droom te verwezenlijken als je het gevoel hebt dat mensen je niet begrijpen of je proberen te ontmoedigen.

Het laatste jaar heeft me dit heel erg aan het denken gezet: 'Waarom moet ik altijd mijn omgeving tevreden houden? Het is toch mijn leven?' Voor mij was het altijd belangrijk wat de belangrijkste mensen in mijn leven vonden en als zij iets ontmoedigden, bedacht ik me nog wel 3x. Dit heb ik van mij afgezet. Het is mijn leven en mijn toekomst.

De muziekindustrie zie ik de komende jaren nog niet verbeteren en misschien ligt mijn toekomst wel in Turkije, wie zal het zeggen? Als ik nooit de stap neem om mijn droom te verwezenlijken, nu het nog kan, zal ik er ook nooit achter komen en over 10 jaar spijt hebben dat ik het niet heb gedaan.

Met andere woorden: mijn focus ligt momenteel op Turkije. Ik heb reeds een hotel benadert waar ik graag zou willen werken komend jaar. De reactie die ik terug kreeg was zeer positief en het lijkt erop dat het allemaal goed gaat. Mocht ik eind van de maand nog niet verder zijn (qua papieren e.d.) ga ik een aantal andere hotels ook benaderen om mijn kansen zo groot mogelijk te maken.

TO BE CONTINUED!!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Linda

ISTANBUL 2010 (24 okt t/m 29 okt)

Reisverslag Istanbul

Istanbul, voorheen Byzantium en Constantinopel geheten, is de grootste stad van Turkije. De stad ligt in het westen van Turkije, deels in Europa, deels in Azië, en is daarmee de enige stad ter wereld die in twee continenten ligt.

De Bosporus loopt door Istanbul en verbindt de Zee van Marmara met de Zwarte Zee, aan weerszijden van de zeestraat ligt Istanbul. De Bosporus heeft een lengte van 32 kilometer.

Istanbul, de stad die wij (mijn ouders en ik) al een lange tijd op ons verlanglijstje hadden staan. Na 8 keer in de omgeving van Antalya te zijn geweest wilden we nu meer van het echte Turkse leven en de geschiedenis/cultuur proeven. Istanbul is daarvoor de perfecte stad!

De reis:
Dag 1: Vertrek naar Istanbul. Wandeling rondom de Galatabrug en Nieuwe Moskee.
Dag 2: Galatatoren, Istikal Caddesi, Taksim, Kilic Ali Pasa Camii (gesloten), Nusretiye Camii, Nieuwe Moskee, winkelstraatjes rondom Grand Bazaar.
Dag 3: Bosporus tour, Eyüp begraafplaats, Fatih, Dolmabahçe paleis, Aziatische deel.
Dag 4: Topkapi Paleis, Basilica Cisterne, Haghia Sophia, Blauwe Moskee, Hippodroom, Bucoleon paleis.
Dag 5: Suleymaniye Camii (gesloten), Sultan Bayezid Camii, Istanbul University, Grand Bazaar.
Dag 6: Archeologisch Museum, winkels rondom Grand Bazaar, Galatabrug, terugreis naar Amsterdam.

Ø ISTANBUL DAG 1

Rond 12 uur in de middag aangekomen met Turkish Airlines op Atatürk airport. Het nieuwste vliegveld van Istanbul. Istanbul heeft twee vliegvelden maar speculaties over een derde zijn er ook al. Voor het vliegveld werden we opgewacht door een zeer aardige en goed Engels/Duits sprekende chauffeur die ons naar het hotel zou brengen. Tijdens de rit richting het hotel gaf deze lieve man veel uitleg over Istanbul en de bezienswaardigheden die we onderweg tegen kwamen, zo is hij zelfs over de grote vismarkt gereden. Het was zondag en daarom, gelukkig, voor Istanbulse begrippen vrij rustig op de weg waardoor we vrij snel bij het hotel waren.

Het was heerlijk weer in Istanbul en vergelijkbaar met onze zomertemperaturen (20 – 22 graden). In het hotel (Sapphire) werden we vriendelijk ontvangen met een hapje en een drankje.

Nadat we de koffers op de kamer hadden neergezet zijn we meteen de stad gaan ontdekken, er is tenslotte zoveel te zien in Istanbul. Ons hotel bleek midden tussen de grote bezienswaardigheden te liggen en alles was op loopafstand. We zijn eerst naar de Galatabrug gelopen, deze brug loopt van Eminönü richting Beyoglu en staat de hele dag VOL met vissers. Als het water helder is kun je de bodem van de Bosporus en de vele kwallen in het water zien. Als je in Turkije bent is het eerste wat je gaat nuttigen natuurlijk een heerlijk EFES biertje, en dat hebben we onder de Galatabrug dan ook gedaan.

Vervolgens doorgelopen naar de Spice bazaar (voorheen Egyptische bazaar). Onderweg veel goedkope spullen op straat gezien, schoenen voor 10 t/m 20 Turkse lira, een Fenerbahçe trainingspak voor 20,- lira (zo’n 10 euro), enz. Als je goed shopt en de minder toeristische plekken/straatjes op zoekt kun je heel goedkoop winkelen in Istanbul.

Vandaag was tevens een bijzondere dag in Istanbul want Fenerbahçe moest tegen Galatasaray spelen, dit zijn twee heel grote clubs is Istanbul (en Turkije). Deze wedstrijd hebben we gekeken tussen de ‘locals’ in het Aruna café onder de Galatabrug. De sfeer die op zo’n moment in zo’n café hangt is niet te beschrijven, zo gezellig en leuk! De Turkse mensen zijn gemiddeld genomen zo vriendelijk en gastvrij dat je makkelijk contact legt (en natuurlijk zijn hier ook uitzonderingen).

Na de wedstrijd zijn we teruggelopen richting het hotel. Het hotel ligt op een centrale plek en overal rondom het hotel zitten restaurantjes en cafés. We zijn nog even Waterpijp gaan roken en thee gaan drinken bij een gezellig restaurantje schuin tegenover het hotel, Özler restaurant.

Ø ISTANBUl DAG 2

Vandaag zou het tevens erg mooi weer worden en daarom wouden we graag een boottocht gaan doen maar de tocht die we wouden was niet te boeken voor vandaag en daarom hebben we die doorgeschoven naar morgen. Vandaag zijn we daarom richting Beyoglu gegaan, naar de Galatatoren, Istikal Caddesi, Taksim en de Nusretiye Camii (camii = moskee).

De straten richting de Galatatoren (die wij namen) zijn smal en enorm stijl, en tot onze grote verbazing reden er zelfs nog auto’s doorheen. Wij waren erg vroeg bij de Galatatoren wat zowel een voor- als nadeel heeft. Het voordeel is dat het dan nog erg rustig is, je niet hoeft te wachten en op de toren nog alle ruimte hebt, het nadeel is dat het in Istanbul erg lang nevelig kan zijn ’s ochtends en het uitzicht daarom minder is. Desalniettemin konden we erg ver kijken en was het uitzicht weerzinwekkend mooi. De stad is enorm, maar dan ook echt énorm, groot.

Vervolgens doorgelopen naar Istikal Caddesi (betekenis; onafhankelijkheidsstraat), een grote winkelstraat in Beyoglu die eindigt op het Taksimplein. De winkelstraat is groot, ruim en heel erg breed in vergelijking met de straatjes ernaar toe. De hoofdstraat is zo’n 1,5 kilometer lang en alle grote ketens hebben hier een winkel. We hebben hier echter niet echt geshopt omdat de prijzen Europees zijn. De prijs van een adidas trainingspak (bijvoorbeeld) is daar niet veel lager dan hier in Nederland. Desondanks is het wel een aanrader. Wij zijn ’s avonds niet in deze buurt geweest maar dan schijnt het hier ook enorm gezellig te zijn in de zijstraatjes, iets voor de volgende keer dus. Opvallend trouwens in dit gebied zijn de vele Starbucks’en, op het stuk dat wij hebben gelopen zijn we er al 8 tegengekomen.

In de buurt van het Taksimplein eventjes wat gedronken om daarna onze weg te vervolgen richting het water om daar nog twee moskeeën te bezoeken. Aangekomen bij de moskeeën bleek één van de moskeen, de Kiliç Ali Pasa Camii, dicht te zijn wegens restauraties. We zijn toen doorgelopen naar de Nusretiye Camii (betekenis; overwinning) om hier een kijkje te nemen, dit was de eerste moskee die we van binnen gingen bekijken in Istanbul. Deze moskee is niet heel oud, maar daarom niet minder de moeite waard. De moskee is in het begin van de 19^e eeuw gebouwd. Bij het ontwerpen van de moskee is gebruik gemaakt van de Barokstijl. De moskee staat in het Tophane districht en wordt daarom ook wel eens Tophane moskee genoemd.

De contrasten tussen arm/rijk in Beyoglu zijn erg groot. Aan de ene kant woont men in vervallen appartementen en aan de andere kant in veel grotere luxere appartementen. We hebben bewust veel door de kleinere straatjes gelopen om zoveel mogelijk van het echte Turkse leven te zien.

We zijn vervolgens via het water weer teruggelopen richting de Galatabrug om deze over te steken en richting de Yeni Camii (Nieuwe Moskee) te gaan. De Nieuwe Moskee ligt in het district Eminönü en ligt aan de ingang van de (gedeeltelijk overdekte) Egyptische bazaar. Het bouwen van deze moskee begon in 1597 in opdracht van Sultan Mehmet III die de moskee liet bouwen als eerbetoon aan zijn moeder. Mehmet stierf in 1603 en de bouw viel stil. Pas in 1661 werd opnieuw begonnen met bouwen, de moskee was klaar in 1663. De moskee is gebouwd op een verhoging, zodat aan drie kanten steile trappen naar de deuren leiden. Op de trappen zit het stampvol met duiven, daardoor heeft de moskee de bijnaam duivenmoskee gekregen. De moskee heeft twee minaretten, het aantal minaretten stond vroeger voor de rijkdom van iemand. De meeste moskeeën hebben 1 of 2 minaretten terwijl de Blauwe Moskee er 6 heeft (hierover later meer).

Na het bezoek aan de Nieuwe Moskee zijn we door de kleine, smalle en stijle straatjes rondom de Grand Bazaar gelopen. Hier kun je voordelig shoppen en je ogen uitkijken gezien de hoeveelheid prachtige trouwjurken die hier te koop zijn.

We hadden thuis op tripadvisor al onderzoek gedaan naar goede restaurants en een paar hiervan zaten vlakbij ons hotel. Deze avond hebben we gegeten bij het Pasazade restaurant en dit is een absolute topper. Heel goed eten, ruime keus, perfecte service en een leuke inrichting door middel van het toepassen van de Ottomaanse sfeer.

De avond hebben we wederom doorgebracht bij het Özler restaurant met een nargile (waterpijp) en heerlijke Turkse thee. Dit wordt waarschijnlijk wel onze ‘stamkroeg’.

Ø ISTANBUL DAG 3

Vandaag stond in het teken van de Bosporustour. Helaas was het weer minder goed dan de dag ervoor maar we mochten nog steeds niet klagen. Om half 9 werden we bij het hotel opgepikt met een grote bus om vervolgens nog een aantal mensen bij andere hotels op te halen. Om half 10 zijn we met de boot vetrokken vanaf de Gouden Hoorn, onder de Galatabrug door en zo via Beyoglu en Besiktas naar de Bosporusbrug te varen. Vervolgens onder de Bosporusbrug door richting de Fatih Sultan Mehmet brug. Onderweg heel veel mooie gebouwen, paleizen en moskeeën tegengekomen waaronder het Dolmabahçe paleis, Çiragan paleis, Galatasaray universiteit, Büyük Mediciye moskee, Europafort, een aantal nachtclubs, enzovoorts. Na de Fatih Sultan Mehmet brug omgedraaid om via de Aziatische zijde terug te varen naar ons beginpunt.

Het Aziatische deel ziet er zo op eerste gezicht welvarender uit, meer groen en grotere huizen. Maar het schijnt er net zo hectisch te zijn als in het Europese gedeelte maar minder druk omdat er minder toeristen naar het Aziatische deel gaan. In dit district wonen minder mensen en de mensen die er wonen werken voornamelijk in het Europese deel, het is een soort buitenwijk van Istanbul.

Ook in het Aziatische deel liggen een aantal mooie gebouwen die je vanaf het water kunt zien, waaronder het Beylerbeyi paleis en de Leandertoren. De Leandertoren ligt op het water en is alleen met een boot te bereiken. De (18^e-eeuwse) Leandertoren is het overblijfsel van een Byzantijns fort uit de 12^e eeuw. De toren heeft ook wel de bijnaam ‘Maagdentoren’ of ‘Meisjestoren’ omdat een legendarische princes hier haar leven heeft doorgebracht, nadat een profeet haar had voorspeld dat ze door een slangenbeet de dood zou vinden.

Vervolgens weer onder de Galatabrug doorgevaren naar ons startpunt om daar over te stappen op een bus. Met de bus gingen we door de wijken Fatih en Eyüp, hier staan nog veel vervallen en achterstallige huizen, maar ook hier zijn ze veel van deze huizen/appartementen aan het opknappen. Via deze wijken zijn we naar de Eyüp begraafplaats gereden. Deze begraafplaats was na Mekka/Medina de populairste rustplaats voor de mensen. De begraafplaats ligt tegen een heuvel aan en je kunt er met een kabelbaan overheen, dat is dan ook wat wij gedaan hebben.

Na het bezoek aan de begraafplaats zijn we weer in de bus gestapt en langs de Byzantijnse stadsmuren zuidwaarts gereden om te lunchen.

Na de lunch zijn we naar het Dolmabahçe paleis gereden. Het paleis is schitterend en ligt aan de oever van de Bosporus. Het werd in 1856 gebouwd in opdracht van Sultan Abdul Mecit. Het gebouw heeft maarliefst 285 kamers verdeeld over 3 verdiepingen. Het paleis is overvloedig gedecoreerd met marmer, porselein, kristal en goud. Het paleis herbergt de grootste kroonluchter ter wereld , weegt 4,5 ton en bevat 750 lampen. Men zegt dat het een geschenk was van koningin Victoria maar de bon van de kroonluchter is later gevonden in het paleis.

Na het bezoek aan dit prachtige en indrukwekkende paleis, waar je helaas geen foto’s mag maken, zijn we wederom in de bus gestapt om, door de spits, richting het Aziatische deel te rijden. Het was eind van de middag en al behoorlijk druk op de weg, de rit naar het Aziatische tijd nam daarom wel wat tijd in beslag en bij schemering waren we eindelijk aangekomen op plaats van bestemming. Een restaurantje met een prachtig uitzicht vanaf het Aziatische gedeelte op het Europese deel van de stad. Vervolgens snel weer in de bus gesprongen om weer terug te gaan naar het hotel. In de buurt van het hotel even snel een hapje gegeten en toen wederom gaan relaxen bij het Özler restaurant, onze ‘stamkroeg’.

Ø ISTANBUL DAG 4

We hadden al gehoord dat als je naar het Topkapi paleis (betekenis: kannonpoort-paleis) wou dat je dat als eerste moest doen vanwege de drukte. Om half 10 stipt (openingstijd) stonden we dan ook voor de ingang van het Topkapi paleis. Het paleis was een lange tijd de residentie van de Osmaanse sultan in Istanbul en is het bekendste voorbeeld van een oosters paleis. Sultan Mehmet II gaf in 1459 de opdracht tot het bouwen van het paleis. Het paleis is enorm groot en heeft zelfs een school waar de kinderen van de vrouwen van de sultan heen konden. Het paleis heeft tevens een groot harem (deel waar de vrouwen woonden). Een audio guide of echte gids is wel een aanrader bij een bezoek aan dit paleis.

Na het Topkapi paleis zijn we doorgelopen richting het Yerebatan sarayi (Basilica Cisterne), ten slotte zijn veel dingen hier op loopafstand. De Basilica Cisterne is een 6^e eeuwse ondergrondse wateropslagplaats in Istanbul. Het werd tussen 532 en 542 aangelegd als wateropslagplaats voor het paleis van de Byzantijnse keizer Justinianus.De Basilica Cisterne is een grote ruimte van 143 bij 65 meter en zo’n 9 meter hoog waardoor de capaciteit ongeveer 80.000 kubieke meter bedraagt. In de cisterne staan 336 zuilen, twee van de zuilen staan op een sokkel met het hoofd van Medusa. De herkomst van deze hoofden is niet bekend, er zijn meerdere mythes hierover.

Vlakbij de Basilica Cisterne liggen de Haghia Sophia en de Blauwe Moskee, we zijn eerst naar de Haghia Sophia gegaan. De Haghia Sophia was voorheen een kathedraal en moskee maar dient tegenwoordig als museum. De Haghia Sophia is rond 536 gebouwd tot wat het nu is maar is nog geregeld gerestaureerd in verband met aardbevingen. De Haghia Sophia was eeuwenlang de grootste kathedraal ter wereld. Het is nog goed te zien dat het eerst als kathedraal diende vanwege de mozaïeken van de heiligen die weer zichtbaar zijn. Deze werden na de verovering van Constantinopel door het Ottomaanse Rijk overgeschilderd.

Naast de Haghia Sophia liggen de baden van Roxelana, vroeger een Hamam en tegenwoordig een tapijtwinkel van de staat, helaas was deze dicht in verband met renovatie. Tegenover de Haghia Sophia (Ayasofia) ligt de Blauwe Moskee en daar zijn we heengelopen. De echte naam van de moskee is Sultan Ahmetmoskee maar wordt de Blauwe Moskee genoemd vanwege de veel blauwe tegels die vroeger te zien zijn geweest aan de binnenkant van de moskee. Na een brand is echter het meeste blauw vervangen door groen, waardoor de moskee in Turkije zelf beter bekend staat als de groene moskee. De moskee is gebouwd tussen 1609 en 1616 en is speciaal vanwege zijn 6 minaretten. Het op twee na hoogste aantal minaretten in de wereld. De zes minaretten staan voor de rijkdom en de wil van de Sultan om die rijkdom uit te stralen.

Achter de Blauwe Moskee ligt het Hippodroom. Dit was een antiek stadion uit de romeinse tijd en werd gebouwd tussen 203 en 330. Er is vrijwel niks meer van over, waar het gebouw stond loopt nu een weg waardoor de ovale vorm bewaard is gebleven. Alleen de 2 obelisken zijn bewaard gebleven. Onder dit plein bevindt zich de Basilica Cisterne.

Vervolgens doorgelopen richting het zuiden naar de ruïnes van het Buceleon paleis. Het enige wat hier nog van over is, is een met planten begroeide wand met 3 grote ramen en marmeren vensters. Vroeger was het paleis deel van het Grote Paleis.

Na al het lopen was het tijd om ons even op te frissen en lekker te gaan dineren bij het Imbat restaurant (dakterras) met een prachtig uitzicht op de Bosporus. En uiteraard na het eten lekker een waterpijpje gerookt en thee gedronken bij het Özler restaurant.

Ø ISTANBUL DAG 5

Vandaag werd er veel regen verspeld en dat was te merken. Het is leuk om te zien wat voor invloed veel regen heeft op de stad. Het is nog een grotere chaos dan het normaal als is en het water stroomt over de wegen naar de lage delen van de stad. Het water kan slecht weg in de stad wat zorgde voor zeiknatte voeten. Het programma voor vandaag hebben we dus ook maar aangepast. Allereerst zijn we richting de Suleymaniye moskee gelopen maar deze was helaas dicht wegen restauratie. Naast de Suleymaniye moskee liggen een aantal graven en de tombe van Hurrem Sultan.

Vervolgens doorgelopen richting de Istanbul University. Dit is de belangrijkste en oudste prestigieuze universiteit van Turkije en werd opgericht in 1453. De universiteit zelf kom je niet in maar de grote poort voor de universiteit is wel een bezichtigen waard. Wat vooral opvallend is bij de universiteit is de controle bij de ingang. Allereerst moet men zijn/haar schoolpas laten zien, vervolgens gaat er iemand met een metaaldetector langs je en op het laatst nog een tassencontrole. Tegenover de universiteit staat de Sultan Bayezid moskee, welke ook aan te raden is om te bezoeken.

Er stonden vandaag nog meer moskeeën en bezienswaardigheden op de planning, o.a. ook het Valensaquaduct maar gezien het slechte weer zijn we eerder naar de Grand Bazaar gegaan. De Grote Bazaar is een van de grootste overdekte markten ter wereld met meer dan 58 straten. De bazaar is bekend voor zijn winkels voor sieraden, aardewerk en tapijten. De bazaar heeft meer dan 1.200 winkels en trekt ‘dagelijks’ 250.000 tot 400.000 bezoekers. De bazaar is gebouwd tussen 1455 en 1466. Op de bazaar kun je prima een halve dag (of langer) vertoeven.

Na de bazaar zijn we teruggegaan naar het hotel om ons om te kleden en wederom wat te gaan eten bij het Pasazade restaurant omdat dit vorige keer zo goed beviel. En om ons ritueel aan te houden hebben we de rest van de avond weer doorgebracht bij onze ‘stamkroeg’ Özler.

Ø ISTANBUL DAG 6

De laatste dag alweer, time flies when you are having fun zegt men altijd en dat klopt. De dagen zijn omgevlogen! We hebben een vrij late vlucht dus gelukkig nog even tijd om wat door de stad te lopen. We zijn eerst nog naar het Archeologisch museum geweest wat bij het Topkapi paleis ligt. Het Archeologisch is gehuisvest in een 19^e-eeuwse galerij, het is een van de grootste musea van de wereld en heeft een collectie van meer dan een miljoen objecten. Je vindt hier allerlei archeologische objecten van potten tot skeletten en van tombes tot beelden.

Na het bezoek aan het Archeologisch museum zijn we nog even naar de winkelstraatjes rondom de Grote Bazaar geweest maar veel van deze winkeltjes waren, eveneens als de Grote Bazaar, gesloten vanwege de dag van de Republiek (29 oktober).

De dag van de Republiek is voor de Turken een belangrijke dag. Mustafa Kemal Atatürk stichtte in 1923 een republiek naar westers model onder de naam Republiek turkije, nadat het Ottomaanse Rijk na langdurige periode van verval was ingestort. Nog steeds is dit een belangrijke feestdag voor de Turken en dat is in de stad ook goed te zien. Overal op gebouwen en huizen hangen grote vlaggen, over de weg hangen vlaggetjes, in winkels en op de bazaar hangen vlaggen, enzovoorts.

De Turken zijn tenslotte zo opgevoed dat ze trots moeten zijn op hun vaderland en wat mij betreft hebben ze dat recht! Turkije is een schitterend land met veel contrasten en Istanbul is een prachtige stad waar je je ogen uit kunt kijken. Turken leven anders dan Europeanen, ze werken over het algemeen veel meer maar kunnen meer genieten van het leven dan de doorsnee Europeaan. Wij staan op, ontbijten, werken, eten, sluiten ons op in ons huis en gaan naar bed. De Turken zoeken elkaar op na of voor het werk, drinken gezamenlijk thee op straat of bij elkaar, spelen een spelletje Backgammen en praten bij over het dagelijks leven. Een levensstijl die ik graag support. Turken zijn zeer vriendelijk en helpen je graag, natuurlijk is niet elke Turk zo, maar doorgaans iets wat ons erg opvalt. Een goed voorbeeld is dat wij voor een stoplicht stonden en even met elkaar aan het praten waren, een oude Turk haakte in op ons gesprek en vroeg of we Hollands waren. Vervolgens vroeg hij in het Duits waar we heen gingen en hij liep een stuk met ons mee en wees ons vriendelijk de weg. Ik vind dat mooi… ik kan ervan genieten…

Als laatst zijn we nog even thee gaan drinken bij het Aruna café onder de Galatabrug om daarna terug te keren naar ons hotel en te wachten op de bus richting het vliegveld.

We hebben een hele mooie reis gehad, Istanbul is een stad die ik iedereen aanbeveel. De stad kent grote contrasten tussen arm en rijk, de stad zit bomvol cultuur en geschiedenis, de stad heeft mooie gebouwen en trekpleisters en tenslotte mensen om van te houden.

Conclusie: Istanbul heeft ons hart verovert en wij gaan snel weer terug!